Nocleg, czy miejsce do snu?
Według ustaleń Sądu Najwyższego zawartych w uchwale 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2014r, sygn. akt II PZP/14, bezpłatny nocleg to nie miejsce do spania:
„ Zapewnienie pracownikowi – kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia albo na korzystniejszych warunkach i wysokości, określonych w umowie o pracę, układzie zbiorowym pracy lub innych przepisach prawa pracy”.
W skrócie, chodzi o to, że kierowcy może być wypłacony ryczałt z powodu podróży służbowej, mimo, że spał w kabinie swego auta, a nie np. w hotelu, pensjonacie itp.
Wydaje się co niektórym to dziwne, ale nie nam oceniać uchwały najwyższej instancji. My powinniśmy zastanowić się jak ten fakt wykorzystać w praktyce jako poszkodowani oraz jak mamy przeciwdziałać w momencie zaistnienia owej sytuacji, jako pracodawca.
Rozbieżności w przedmiotowym temacie zaistniały w orzecznictwie od 2008r. i powyższa uchwała miała je rozwiązać. Czy się udało? Zdania są podzielone.
Mniej więcej dwa miesiące temu odwiedził Nas jeden z wielu, „uprawnionych” do wypłaty ryczałtu, mieszkaniec okolic Sokołowa Podlaskiego. Po przeanalizowaniu dokumentacji dostarczonej przez Klienta, oczywistym stało się, że przysługuje mu roszczenie w stosunku do pracodawcy. Należy mu się bezpłatny noclegPo wykorzystaniu odpowiednich środków prawnych ku zaspokojeniu roszczeń naszego Klienta sprawa zakończyła się sukcesem, co niezmiernie ucieszyło uprawnionego.
W opisanym zdarzeniu mamy do czynienia z sytuacją, w której pracodawca, nie wykorzystując odpowiednio obowiązujących przepisów prawa, był zobowiązany do wypłaty pewnej kwoty jako zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w §9 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), a czego można było uniknąć.
Biorąc pod uwagę powyższe kwestie należy zaznaczyć, iż każdy ma prawo i powinien korzystać z praw, które mu przysługują w celu wyegzekwowania swoich należności, a Ci którym owe prawa są nie znane, będą ponosić stosowne konsekwencje.
Ignorantia iuris nocet – nieznajomość prawa szkodzi.